اثر تمرین درمانی بر جابه جایی مرکز چرخش مهره های کمری در بیماران با کمردرد مزمن غیر اختصاصی

زمینه: مرکز چرخش مهره­های کمری یکی از شاخص­های مهم در ارزیابی حرکتی مهره­های کمری است.   هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین درمانی بر جا به جایی مرکز چرخش مهره­های کمری در بیماران با کمر درد مزمن غیر اختصاصی انجام شد.   مواد و روش­ها: این مطالعه مداخله­ای در سال 1391 در بیمارستان شهید بهشتی بابل، بر روی30 بیمار با کمر درد مزمن غیر اختصاصی انجام شد که به طور تصادفی در دو گروه یکسان قرار گرفتند. گروه آزمایش تمرین­های ثبات دهنده و معمول و گروه شاهد تنها تمرین­های معمول را به مدت 8 هفته انجام دادند. رادیوگرافی بیماران در سه وضعیت فلکسیون، اکستانسیون و نوترال در قبل و بعد درمان انجام و متغیرهای زیر مقایسه شدند: اندازه مختصات مرکز چرخش مهره­های کمری در دو وضعیت اندازه­گیری گلوبال (چرخش هر مهره نسبت به ساکروم) و نسبی (چرخش هر مهره نسبت به مهره پایینی) در سه قوس کامل فلکسیون- اکستانسیون، فلکسیون و اکستانسیون. داده­ها با استفاده از آزمون­های آماری تی زوج و مستقل تحلیل شدند.   یافته­ها: پس از درمان در قوس کامل حرکتی، اختلاف میانگین مختصات مرکز چرخش تنها در وضعیت نسبی در سطح مهره سوم کمری روی محور y بین دو گروه معنی­دار شد. اختلاف میانگین جا به جایی مرکز چرخش طی قوس فلکسیون بر روی محور y در مهره سوم و پنجم کمری با اندازه­گیری گلوبال و همچنین در سطح مهره پنجم روی محور y با اندازه­گیری نسبی در بین دو گروه معنی­دار شد. در قوس اکستانسوری در هیچکدام از حالت­های اندازه­گیری گلوبال و نسبی اختلاف میانگین مختصات مرکز چرخش بین دوگروه به سطح معنی­داری نرسید.   نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، پیشنهاد می­شود برای ارزیابی تأثیر تمرین­های ثبات­دهنده، میزان تغییرات مرکز چرخش مهره­های کمری به عنوان یک شاخص عینی بررسی شود.